Hyperactiviteit bij kinderen
Wat verstaan we daar onder?
HIGH LIGHTS:
- Hier verstaan we onder hyperactiviteit zowel gedragsmatige als lichamelijke klachten
- De omgeving kan er niet goed mee uit de voeten
- Onderzoek is moeilijk maar wel noodzakelijk
Gedragsmatige klachten
Hyperactiviteit is een gedragsstoornis die zich kenmerkt door een sterk wisselend
en onvoorspelbaar gedrag van een kind.
Het kenmerkt zich onder andere door: ongecontroleerde woedeaanvallen en agressie,
niet stil kunnen zitten. Op meubels klimmen, buitengewoon veel huilen, soms hevig
transpireren (vooral 's nachts), vergeetachtigheid, maar ook apathie (lusteloosheid),
depressief gedrag, concentratieproblemen, slaapproblemen.
Lichamelijke klachten
Gekoppeld aan de gedragsstoornissen kunnen ook veel lichamelijke klachten voorkomen:
o.a. hoofdpijn, buikpijn, pijn in de benen (soms ten onechte aangeduid als groeipijnen),
rode oren enz.
Vaak zijn de gedragsstoornissen veel minder duidelijk; ze kunnen dan omschreven
worden als onhandig, ongecoördineerde bewegingen, ritmische bewegingen van het hoofd
of de benen, soms tegen een hard voorwerp. Uit: Eetwaar=Eetbaar. [1]
Leerproblemen
Nog wat meer gedragsmatige klachten: geen gevaar zien, vernielzuchtig, niet alleen
gelaten willen worden, maakt veel en makkelijk ruzie.
Wanneer heb je nu met hyperactiviteit door voeding te maken? Waarschijnlijk komt
de volgende afweging dicht bij de waarheid: Als er sprake is van klachten die erg
wisselend optreden, dus soms wel, soms niet aanwezig zijn en waarbij er tijdens
de "goede" perioden geen andere problemen optreden, dan zou de oorzaak wel eens
in de voeding moeten worden gezocht.
Doen zich de problemen permanent voor en blijven er, ook bij een goed aangepaste
voeding, toch nog problemen over, dan ligt de oorzaak waarschijnlijk ergens anders.
Het is verstandig om bij een verdenking van ADHD dit door een deskundig arts, bv.
Jeugdpsychiater, GGz ed., te laten diagnosticeren. ADHD is immers veel meer dan
alleen maar druk gedrag.
Afwijzing door omgeving
Een van de factoren waarmee je als ouder geconfronteerd wordt is de afwijzing door
de reguliere sector. Zij zoeken de oorzaak van hyperactiviteit niet bij de kinderen,
maar stellen dat de problemen zich meer afspelen in de hoofden van de moeders, dan
in de lichamen van hun kinderen. Ook de artsen Elbouw en Douwes hebben een
genuanceerdere kijk op de zaak. Tenzij men denkt dat het ADHD is. Dan volgt er al
snel een recept voor het amphetamineachtige Ritalin
Dit betekent vaak dat je het zoeken opgeeft of aangewezen bent op de alternatieve
sector.
Er zijn een aantal deelgebieden die tamelijk veel aandacht aan omgevingsfactoren
besteden. Een van die gebieden is de klinische ecologie, tegenwoordig vaker milieugeneeskunde
genoemd (wat biedt de alternatieve sector). Soms lijkt het alsof de reguliere en
alternatieve stromingen haaks op elkaar staan maar dat is, in elk geval voor de
milieugeneeskunde, lijkt het, niet zo. De optiek van waaruit men naar het probleem
kijkt is echter wel heel verschillend. Terwijl de reguliere sector zich richt op
genezing van het ziekteproces, richt de milieugeneeskunde zich meer op genezing
door het opsporen van het veroorzakende mechanisme en eventueel herstel hiervan.
Samen zouden zij sterk moeten staan.
Helaas sijpelt de soms wel degelijk aanwezige kennis over invloed van het milieu
op o.a. het gedrag maar heel langzaam door naar de eerstelijnszorg, waarvan de huisartsen
de belangrijkste vertegenwoordigers zijn. De psychiatrie weet reeds lang dat allerlei
psychische klachten moeten worden toegeschreven aan het niet goed functioneren van
de "chemie" in bv. de hersenen. Vandaar ook het feit dat zij steeds vaker naar medicatie
als therapie grijpen. Ook voeding als oorzaak van klachten wordt niet altijd ontkend.
Wel voegt men daar vaak in een adem aan toe dat het probleem breder is en dat een
dieet niet alle oplost. Dit lijkt zeker waar te zijn, maar met het aanpassen van
de voeding krijg je soms zoveel verbetering in je gezin, dat eventueel verder zoeken
daarna wel een stuk gemakkelijker wordt.
Belang van onderzoek
Hoe belangrijk verder zoeken kan zijn blijkt uit het feit dat er reeds jaren verbanden
worden gelegd met crimineel gedrag. In de BBC1 QED documentaire: "Little Monsters"
toont men het resultaat van een proef, waarbij een aantal jeugdige vandalisten (30.000
pond schade) op dieet worden gezet. Het resultaat verbaasde ook de politie. Zolang
het dieet gevolgd werd, waren er geen problemen meer met de pubers. Problemen ontstonden
weer toen sommige van hen stopten met hun dieet.
Uit: QED "Little Monsters"
Ook van andere richtingen komen berichten dat veel jongeren met gewelddadig
en crimineel gedrag een voorgeschiedenis van ADHD-achtige aandoeningen heeft.
Omdat er waarschijnlijk sprake is van een onbalans tussen draagkracht en draaglast
kan men zowel de draagkracht proberen te verhogen, als de draaglast te verminderen
(verstorende invloeden van buitenaf, niet alleen voeding, maar ook chemicaliën,
stress, zware metalen, elektrosmog enz.). Omdat er ook aan de draagkracht zijde meerdere
oorzaken zijn, beperkt het probleem zich ook niet tot een symptoom, maar kunnen
er meerdere mechanismen van slag raken (Tenslotte breekt de ketting op de zwakste
schakel). Vandaar dat er zoveel raakvlakken zijn met andere verstoringen. Enkele
zijn: ADHD (Stichting BALANS), "Tic's" (Stichting Gilles de la Tourette), Gilles
de la Tourette, Voedselovergevoeligheid (SVA voorheen BAS, NVAS), maar ook reumatische
artritis enz.
Lees eens het zeer uitgebreide artikel met vele referenties op de WikipediA pagina.
Het "Feingold programma"
Bron:
[1] J.Kamsteeg, Eetwaar= Eetbaar?, Over voedselallergie, Becht 2003.pp. 120-124