Ervaringen

Hoe het bij ons ging.

Eerst erg lief

Als je zoontje altijd erg lief is geweest en dan langzaamaan onhandelbaar begint te worden dan vermoed je dat er iets aan de hand is. Vooral de werkdruk van de school was voor ons verdacht, ook al omdat de moeilijkheden begonnen rond het begin van de lagereschooltijd. Ook vraag je je af of je je kind niet gewoon hartstikke verwend hebt. Want daar leek zijn gedrag soms wel op: altijd huilen als hem iets niet naar de zin was ... en dit was het nooit. Hij was overal ontevreden over, klierde altijd zijn zusje (van die kleine voortdurende plagerijtjes waarvan je zegt, waarom moet dit nu), als zijn moeder hem uit school haalde schopte hij haar, b.v. als ze niet het juiste snoepje had meegebracht.

Toen erg ontevreden

Altijd was hij ontevreden. Altijd maar zeuren, ook had hij altijd last met andere kinderen. Als ze maar naar hem keken was het al mis. Het probleem om hem 's morgens aangekleed en op tijd op school te krijgen maakte mijn vrouw wanhopig.

In het weekeinde, als de kinderen opstonden, moesten wij ook binnen 'n kwartier naar beneden want dan was het hommeles. Hij klaagde ook altijd over hoofdpijn buikpijn en pijn in zijn benen. Hij wilde daarom ook nooit lopen. We vonden die hoofdpijn en buikpijn maar gezeur; nooit duurde dit echt lang, er volgde ook nooit een ziekte op dus wij dachten: "aandacht trekken", hij wil gewoon niet naar school. Als we op zondag eens weggingen om een ritje te maken was het altijd weer mis als we thuiskwamen.

Additieven die hij kreeg

Achteraf niet gek natuurlijk als u zou weten wat hij dan allemaal voor lekkers had gehad (bv. patat met mayonaise of ijs en snoep). Toen we op de TV hoorden dat er met een dieet iets te bereiken zou zijn, zijn we direct met het dieet begonnen. Geen enkel product met chemische toevoegingen mocht hij nog eten. Wie schetst onze verbazing toen we reeds de volgende dag merkten dat zoonlief rustiger, vrolijker en minder huilerig werd. Dit zette zich in de loop van de week door en iets dat hij al jaren niet meer had gedaan kon nu ineens ook weer: nl. rustig bij ons komen zitten om een grapje te maken of T.V. te kijken. Voorheen was het avondritueel van eten, uitkleden en gaan slapen een voortdurende bron van spanningen.

Proef op de som

Op tweede kerstdag kreeg zoonlief van oma ongezien een stukje zelfgebakken vruchtencake. Dit hebben we wel geweten: 's avonds was zoonlief echt niet aan tafel te houden, hij kon niet stilzitten en was onuitstaanbaar. Voor een buitenstaander was hij nu echt een klier, maar voor ons was duidelijk, zeker na de opgedane ervaring van de afgelopen dagen, dat hij iets verkeerds gegeten moest hebben. Dit kon alleen de vruchtencake of een glas limonade zijn geweest.

Zo zou ik nog vele voorvalletjes kunnen noemen waarbij hij weer vervelend reageerde en wij elke keer weer de veroorzaker konden vinden, al duurde het soms wel een of twee weken voor we eruit waren. Op nieuwjaarsdag kreeg hij een stukje vruchten vla: Nu waren de reacties anders: Hij klaagde over hoofdpijn en buikpijn en verder herkende we ook een andere reactie die in zo'n situatie ook al vaker was voorgekomen. Hij deed enorm verdrietig over iets dat hij in voorgaande dagen ook wel al als verdrietig had ervaren maar waar hij toen verder niet moeilijk over had gedaan. Reeds eerder had hij wel eens verteld dat hij het leven niet leuk vond.

Er kwam duidelijkheid

Langzaam werd ons duidelijk dat zoonlief ook depressief reageerde op bepaalde voedingsmiddelen. Dit speelde zich af toen zoonlief 'n jaar of acht was, in 1987, alweer een tijd geleden dus. Door geen chemische toevoegingen meer te gebruiken veranderde zoonlief als een blad aan een boom. Binnen enkele dagen was hij opvallen rustig en kenden we hem eigenlijk niet meer terug.

Hoewel het een enorme opgave bleek om alle mogelijk verkeerde dingen te vermijden, hielden we vol. Tijdens onze eerste vakantie in het buitenland, nu kon dit immers, ontdekten we dat ook de zuren in voeding (salicylaten) hem druk maakten. Dit was zo nodig nog lastiger want dit zijn natuurlijke bestanddelen van de voeding. Door verminderd gebruik werd hij ook nog eens een stuk gevoeliger, dus dat was lastig. We besloten dan ook, uiteraard in overleg met een arts, om het met Nalcrom te proberen. Nalcrom is een middel, dat er voor zorgt, dat "mestcellen" niet meer zo gemakkelijk hun vervelende verbindingen (met name histamine) vrij geven. Astmapatiënten kennen dit middel vaak als Lomudal. Dit hebben we enkele jaren met succes gebruikt, totdat bleek dat we het steeds vaker vergaten te geven, zonder dat we dat aan zoonlief merkten. Blijkbaar had hij het niet meer nodig. Bekend is dat tegen de pubertijd bij jongetjes de klachten kunnen afnemen.
Het gaat echt niet over, wordt hoogstens anders

Contact
Copyright © VenG 2012-2024
Disclaimer & Privacy

Aanpassingen vinden voortdurend plaats
Bijgewerkt op 16 januari 2024
Techn. realisatie: B. S. & miracom.nl