Waarom deze site gemaakt is
Waarom mijn aandacht voor voeding en gedrag?
HIGH LIGHTS:
- Als je vermoedt dat je kind druk en depri wordt van voeding wil je al snel meer
weten
- De informatie is erg verspreid en soms ook tegenstrijdig
- Op deze site krijgen de betrokkenen het voordeel van de twijfel
Direct naar paragraaf:
Behoefte om meer te weten
Als je ontdekt dat je kind flink op bepaalde additieven en andere stoffen reageert
en je via die ervaring ontdekt dat je zelf ook niet alles verdraagt, ontstaat er
vanzelf de behoefte om hier meer van te weten te komen. Niemand zal het vreemd vinden
dat als die reacties heftig zijn en de artsen er ook niets mee kunnen, die behoefte
al snel in een noodzaak verandert.
Vandaar dat ik me vanaf 1989, toen duidelijk werd dat er een duidelijke relatie
was tussen wat werd gegeten en hoe werd gereageerd, heb verdiept in de relatie voeding
en gedrag. Eerst als lid van een landelijke vereniging en later als actief lid en
weer later als bestuurslid. Behalve dat ik jaren als contactpersoon voor de vereniging
aan de telefoon heb gezeten heb ik voor deze vereniging ook, voornamelijk op basisscholen,
een 70-tal lezingen over dit onderwerp gegeven.
Ik merkte in de tijd dat de website tot stand kwam (2013) dat het nog steeds moeilijk
was gerichte informatie over de relatie voeding en gedrag op het internet te vinden.
Daarom leek het mij een goed idee de opgedane kennis en ervaring, gecombineerd met
de kennis die op het internet aanwezig is, in één website samen te brengen. Gelukkig
is er nu wel meer informatie te vinden, maar nog steeds gespreid over vele verschillende
websites.
Eén ding valt me daarbij op en dat vind ik best ernstig: er is een mix ontstaan tussen
de informatie over hyperactiviteit en ADHD waarbij het accent verschoven is naar
ADHD. Op zich is daar niets mis mee maar het heeft er toe geleid dat men hyperactiviteit
is gaan gelijkstellen aan ADHD en dat is zeker niet terecht.
Hyperactiviteit kan deel uitmaken van AD(H)D. Daar staat immers die derde letter
"H" voor maar wat je op veel (ADHD) sites ziet gebeuren is dat men begint met het
benoemen van hyperactiviteitsklachten en dan ongemerkt overgaat op andere kenmerken
van ADHD en dan concludeert dat die andere kenmerken niet met een dieet verdwijnen,
dus dat een dieet niet werkt.
Dat nu is een onterechte, op zijn minst een verwarrende conclusie.
Als eerste moet vastgesteld worden dat elk individu anders is (andere genensamenstelling
heeft) en dus ook anders kan reageren.
In grote lijnen kan men echter stellen dat als er sprake is van hyperactiviteit,
het zinvol kan zijn om naar de voeding te kijken waarbij het weglaten van de meest
verdachte additieven en natuurlijke producten kan leiden tot vermindering van het
hyperactieve gedrag waarbij men niet moet verwachten dat ook de andere aspecten
van ADHD zullen verdwijnen.
Volgens de RED studie is daar een veel gerichtere aanpak voor nodig
Steeds meer mensen gaan, als ze problemen ervaren, op het internet zoeken om een
verklaring en liefst oplossing voor hun problemen te vinden. Het zou mooi zijn als
ze dan een site vinden waar veel informatie over hun onderwerp bij elkaar staat.
Voor veel aandoeningen is dat ook het geval.
Als je iets wilt weten over bv. ziekten van hart, longen, nieren en noem maar op,
is er grote kans dat je een site vind waar je de meeste aspecten van deze aandoening
terug vindt.
Zo niet over de relatie voeding en gedrag.
De informatie is erg gespreid
Als je hiervoor op het internet gaat zoeken, vind je weliswaar vele links die gaan
over voeding en gedrag, maar veel links geven dezelfde of wat aangepaste informatie
over publicaties die er, bv. recentelijk, zijn gedaan. De informatie is ook erg
verspreid. De informatie moet als het ware bij elkaar gesprokkeld worden.
Daar probeert deze site aan tegemoet te komen.
Juist omdat men zich zo voorzicht probeert uit te drukken, wordt onbedoeld de suggestie
gewekt, dat het allemaal wel mee valt. Zie bv. (2010/RIVM_Magazine_nr_2_juni_2010).
Inhoudelijk is er niets mis met dit artikel. De wetenschap onderzoekt immers en
zegt nee tot het ja bewezen is. Het gevolg kan echter wel zijn dat je onbedoeld
en daarmee soms ook ten onrecht van deze weg wordt afgebracht. En anderen nemen
die informatie vaak zonder nuancering over: (Gezondheid.be)br />
De medische wereld reageert vaak zo afwijzend dat je soms het gevoel krijgt dat
het zelfs niet waar mág zijn.
Ook is er vaak geen eenduidigheid: Food-Info.net van de uni van Wageningen schrijft
bv dat smaakversterkers veilig zijn (Food-Info.net)
en Stichting Voedsel Allergie schrijft "Alleen van Ve-tsin (glutamaat, E621) en
sulfiet is aangetoond dat het een overgevoeligheidsreactie kan veroorzaken." (Stichting
Voedsel Allergie). Men is het blijkbaar niet met elkaar eens. Dit is slechts
één van de vele voorbeelden waarin nog niet is uitgekristalliseerd hoe het nu werkelijk
zit en het zal ook nog wel enige tijd duren voordat dit wel duidelijk wordt.
Het is dan ook niet de opzet van deze site om op eensgezindheid en duidelijkheid
te wachten of uitgebreide wetenschappelijke discussie weer te geven.
Betrokkene krijgt hier voordeel van de twijfel
I.p.v. de wetenschap krijgt op deze site de betrokkene het voordeel van de twijfel.
Ook is het jammer dat onderzoeksresultaten vaak zo verkeerd geïnterpreteerd worden:
Als je onderstaande links bekijkt, ben je snel overtuigd dat bv additieven geen
rol spelen.
Gezondheid.be:
onmogelijk een eensluidende conclusie te geven
Adhdenvoeding.nl: Het komt niet door de kleurstoffen!
Als je een onderzoek doet naar additieven en je laat alleen de kleurstoffen weg,
zul je inderdaad meestal weinig verbetering vinden. Reden is dat er behalve kleurstoffen
meestal nog een aantal andere stoffen zijn waarop, of in combinatie met, gereageerd
wordt. Voor een goede test moet je het "Few Foods Diet" enkele weken volgen en vervolgens
weer met verdachte stoffen provoceren. Dan blijkt dat resultaten er anders uit kunnen
zien: "Onderzoek heeft aangetoond dat tartrazine (E102) in combinatie met benzoëzuur
(E210) bij 79% van de kinderen hyperkinetisch (hyperactief) gedrag veroorzaakte."
Uit: E=Eetbaar. [1]
Wat er nog meer fout kan gaan in bovenstaande artikelen is het feit dat men als
lezer gemakkelijk twee zaken door elkaar haalt: hyperactief gedrag en ADHD. Het
gaat in de aangehaalde links immers om de groep ADHD'ers. Het is nl niet zo dat
je ADHD moet hebben om hyperactief gedrag te vertonen.
Hoe anders is de situatie in Australië. Daar is een grote patiëntenorganisatie (13.000
leden) (Food
Intolerance Network(AU)), met een zeer actieve Facebook pagina (>19.000 leden)
waar bezoekers elkaar informeren. En dat allemaal gesteund door het Royal Prince
Alfred Hospital van Sidney.
Omdat de fabrikanten al veel minder kunstmatige, lees met name "AZO-kleurstoffen",
toevoegen, is het probleem van de groep kleurstoffen de laatste jaren gelukkig wel
veel kleiner geworden:
Southampton onderzoek
Bron:
[1] J.Kamsteeg, E= Eetbaar?, Alle E-nummers, kunstmatige zoetstoffen en andere geur-
en smaakstoffen, Becht 2001.pp. 34-35